مقاله ای از محمد راعی فرد:
یورش و حمله ای که از چین آغاز و به سرعت شیوع و درگیر کرد بسیاری ازکشورهارا از کره وآمریکا بگیر تا ایتالیا و ایران وکویت و هنگ کنگ و… تا چندی دیگر بلاشک تمام کره زمین را درخواهد نوردید، صدها هزار میلیارد دلار به اقصاد جهانی و در کوتاه ترین زمان ممکن آسیب رساند، بازار کسب وکار کشورها را کرکره اش را پایین آورد ، شیوه تهاجمی وحشیانه اش قربانیان زیادی گرفت و همچنان میگیرد، مردمی که باخانه هایشان انگار قهر بودند را خانه نشین کرد ، مردمی که بسیاری از بیماری هارا باور نداشتند و فکر میکردند بیماری به سراغ انان نخواهد آمدرا به خود آورد که زیاد به خود غره نشوند، به تمامی مدعیان زر و زور واسلحه وتجهیزات و… در کوتاه ترین زمان فهماند که در مقابل او این الزامات مفهومی ندارد … کرونا واقعیت بسیاری از کشورهارا عریان کرد، این که بدون مدیریت و تجهیزات و علم مداری وسواد اجتماعی نمی توان بر موج احساسات مردم و شعارهای رنگارنگ سوار شد و سال ها ازآنان سواری گرفت، کرونا به مردم کشورها آموخت که این بیماری اصلا باکسی شوخی ندارد و بسیارخشن وجدی است، به مردم آموخت که برای نابودی و خلاصی از بن بستی به نام کرونا ویروس نیاز به همپوشانی و یاری وکمک هم دارند، آموخت که تا مردم نخواهند و اراده نکنند هیچ دولتی باتمام امکانات مالی و علمی اش نمی تواند حرفی برای گفتن و عملی برای انجام داشته باشد، آموخت که برای یک بار هم که شده باید اصولی را رعایت کنند که تاکنون به سخره اش میگرفتند، آموخت که بشر باتمام کبر وغرور کاذب اش در مقابل چنین موجود ریز اما لجام گسیخته ای بسیار ناتوان و محمل است، آموخت که حباب سیاست بازی و سیاسی کاری و چنگ بر قدرت زدن چه زود با چنین موجی میترکد …!!! آموخت که هیمنه بشری تا حدی پاسخ میدهد، تاحدی که با چنین موجود ناخواسته و کریهی ازهم بپاشد، تاحدی که اثبات کند ما چقدر از غافله مبارزه در چنین مواردی عقب و وامانده ایم ، تاحدی که به ما بیاموزد که کرونا آخر دنیا نیست، آموخت ملتی که امید نداشته باشد به بدترین شکل ممکن نابود شده و شکست خواهد خورد …!! درود برکرونایی که در همین مدت اندک درسهایی تلخ اما آموزنده به کسانی داد که خویش را در هاله ای از خود انگاری وبدانگاری فرو برده بودند، درود بر کرونایی که به زور هم که شده به مردم درس مهربانی و همخوانی و هم پوشانی دیکته کرد وآتان را از لاک بدبینی وخودخودهی بیرون کشید …!!! گاه ضایعه ای تبدیل به مرحمی می شود که همگان درانتظارش بودند…
